📍 Ο μέσος Ευρωπαίος τρώει και ζει καλύτερα απ' ό,τι έτρωγαν και ζούσαν οι βασιλιάδες του 17ου αι. Ζεσταινόμαστε με ευκολία το χειμώνα, δροσιζόμαστε με ευκολία στις ζέστες.
📍 Ζούμε καμιά 30αριά χρόνια περισσότερο από παλιότερα και μάλιστα με καλή υγεία και κάποιο σφρίγος. Παλιά πεθαίναμε από ένα χαλασμένο δόντι και οι μισές γυναίκες έσβηναν πάνω στη γέννα.
📍 Μπορούμε εύκολα να απαλείψουμε ή έστω να απαλύνουμε τον πόνο.
📍 Πάμε από τη μία άκρη της γης μέχρι την άλλη σε μία ημέρα, παλιά ήθελες 32 ημέρες να πας ως τη Θεσσαλονίκη.
📍 Επικοινωνούμε στιγμιαία με όποιον θέλουμε όπου κι αν βρίσκεται. Παλιά στέλναμε γράμματα, παλιότερα περιστέρια...
📍 Γνωρίζουμε με λεπτομέρεια τον πλανήτη μας, το ηλιακό μας σύστημα, το γαλαξία μας... καθώς και τη βιολογία μας, την ψυχολογία μας, την ιστορία μας...
📍 Εξερευνούμε, μαθαίνουμε, εφευρίσκουμε, βρίσκουμε λύσεις διαρκώς. Παλιά φανταζόμασταν και προσευχόμασταν.
📍 Έχουμε όλοι πρόσβαση σ' αυτήν την τεχνολογία και τη γνώση.
📍 Μπορούμε να επιλέγουμε πλέον ανάμεσα σε 1002 ιστορίες, σε 1002 εκδοχές της αλήθειας. Αυτό δικαίως πολλούς τους μπερδεύει. Γι' αυτό προτιμούν να επιστρέψουμε στο να φανταζόμαστε και να προσευχόμαστε. Για να μην μπερδεύονται... για να μην έχουν να επιλέγουν... για να μην έχουν την ευθύνη της επιλογής τους... για να μην είναι εντέλει ελεύθεροι.
Κι αυτό το ονομάζουν ελευθερία.
Αλλάζοντας λίγο θέμα, θέλω να σας εξομολογηθώ πως χαζεύω πού και πού την εκπομπή του Νίκου Πορτοκάλογλου "Μουσικό Κουτί" και την βρίσκω εξαιρετική. Τον είχα γνωρίσει μια βραδιά πριν 150 χρόνια στο Άλσος Νέας Σμύρνης, σε ένα από τα περίφημα φεστιβάλ του Ρήγα. Νιώθω κάπως περήφανη που είναι Νεοσμυρνιώτης και τόσο σοβαρός και σεμνός και μειλίχιος και κάνει κάτι τόσο αξιόλογο ως ώριμος πια άνθρωπος και καλλιτέχνης...
Είναι σα να δένει λίγο το γλυκό των παιδικών μου χρόνων... σαν μια μικρή ανακούφιση... πως δεν έχουν πάει όλα στράφι.
Να λοιπόν ένα καλό παράδειγμα, που έρχεται και κολλάει με τα προηγούμενα: η τέχνη είναι μια μορφή γνήσιας ελευθερίας... και συγκίνησης... και ομορφιάς.
Και τούτο εύχομαι γι’ αυτό το καλοκαίρι· να βρούμε όλοι τον εσωτερικό δρόμο προς την ελευθερία... και να την απολαύσουμε με όλη μας την ψυχή.
Καλό καλοκαίρι!
Αλεξία Ηλιάδου