Φεύγουν τα χρόνια και δεν προλαβαίνουμε να τα πάρουμε καλά-καλά χαμπάρι. Έχουν περάσει ήδη 3 χρόνια από το ξέσπασμα της πανδημίας, 15 από την αρχή της οικονομικής κρίσης, 19 από τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας και 23 από τις αρχές του 21ου αιώνα! Βασικά κοντεύει να τελειώσει το πρώτο τέταρτο του αιώνα!
Όλες οι μεγάλες προσωπικότητες του περασμένου αιώνα φεύγουν σιγά-σιγά από τη ζωή. Καθημερινά τα social media κατακλύζονται από RIP: συντομογραφία στα αγγλικά που σημαίνει «Αναπαύσου εν ειρήνη». Ο κόσμος ολόκληρος μοιάζει να πεθαίνει, κυριαρχεί μια αίσθηση «τέλους εποχής».
Και όμως! Στην πραγματικότητα ο πληθυσμός της γης αυξάνεται θεαματικά και μάλλον δραματικά. Όσο για τις εποχές ανέκαθεν έτσι ήταν: τελειώνει η μία κι αρχίζει η άλλη. Έτσι είναι ο χρόνος, έτσι είναι ο ρους της ιστορίας.
Πώς εξηγείται όμως αυτή η στρεβλή εικόνα που τόσο συχνά έχουμε για τα πράγματα; Διακατεχόμαστε από ιδέες και εντυπώσεις, και τις πιστεύουμε βαθιά, ανάλογα σε τι φάση βρισκόμαστε εμείς οι ίδιοι. Οι ηλικιωμένοι π.χ. από καταβολής κόσμου πίστευαν πως η νέα γενιά είναι υποδεέστερη, ρηχή, διεφθαρμένη. Πως οι πρόγονοι ήταν ένδοξοι και τρανοί. Και πως παλιότερα ο κόσμος ήταν καλύτερος.
Όλες αυτές οι σκέψεις όμως είναι διαχρονικά απλά…. λάθος! Όλοι το παθαίνουμε αυτό! Κάνουμε λάθος! Και το μόνο που έχουμε να κάνουμε για να ξεφύγουμε από αυτήν την ιδιότυπη τρέλα που επικρατεί μέσα μας και ολόγυρα είναι απλώς να το παραδεχτούμε!
Αυτή λοιπόν είναι η ευχή μου για εφέτος: Να έχουμε τα μάτια μας, το μυαλό και την ψυχή μας ανοιχτά, να συνειδητοποιήσουμε πως δεν έχουμε πάντα δίκιο και… ουπς! Μόνο και μόνο μ’ αυτό ο κόσμος μας θα αλλάξει μαγικά!
Συνειδητό λοιπόν, χαρούμενο και δημιουργικό 2023! Για όλους! Και γι’ αυτούς που αγαπάμε και γι’ αυτούς που δεν αγαπάμε και γι’ αυτούς που δεν χωνεύουμε καθόλου! Γιατί μόνο ο δυσαρεστημένος εχθρός είναι επικίνδυνος, ο χαρούμενος απολαμβάνει τη χαρά του…
Αλεξία Ηλιάδου