Χιλιάδες αντικείμενα καταδικάζονται στην παρακμή γιατί δεν παίρνουμε την απόφαση να τα αποχωριστούμε, ενώ μπορούμε να αδειάσουμε την αποθήκη μας αποκομίζοντας οικονομικό όφελος.
Γράφει ο Αλέξης Ηλιάδης
Διόρθωσε με αν κάνω λάθος. Έχεις μία ψιλογεμάτη αποθήκη - μέσα ή έξω από το σπίτι- ή ίσως κάποιο γκαράζ, όπου στοιβάζεις αντικείμενα πάσης φύσεως. Πιθανότατα έχεις ξεχάσει κιόλας τι υπάρχει εκεί μέσα. Κάποιο αόρατο χέρι όμως σε κρατάει από το να αποχωριστείς την «πραμάτεια» αυτή.
Είναι αντικείμενα συναισθηματικής αξίας, είναι αντικείμενα που σου δώρισαν ή σου κληροδότησαν ή είναι αντικείμενα που «ποτέ δε ξέρεις, μπορεί να χρειαστούν κάποτε».
Αν όμως είναι συναισθηματικής αξίας αλλά τα έχεις εδώ και χρόνια σε μία αποθήκη γεμάτη υγρασία να πιάνουν μούχλα, ίσως και να μην είναι τόσο μεγάλης συναισθηματικής αξίας εντέλει. Αυτή την ανάγκη για αποθησαύριση και συσσώρευση, θεωρώ, την έχουμε όλοι λίγο ή πολύ. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο είναι καθησυχαστική η ιδέα και μόνο ότι το χ αντικείμενο βρίσκεται στην κατοχή σου, όπου κι αν είναι καταχωνιασμένο.
Έτσι, χιλιάδες αντικείμενα καταδικάζονται σε μία αργή και σταδιακή παρακμή, περιμένοντας επί της ουσίας να διεκδικηθούν από την υγρασία, τη σκόνη και το πλήρωμα του χρόνου.
Μπορείς να πουλήσεις τα παλιά σου αντικείμενα!
Τα αντικείμενα αυτά υπάρχουν χωρίς να χρησιμοποιούνται ποτέ, ουσιαστικά σαπίζουν ξεχασμένα απ' όλους. Δεν χρειάζεται να είναι έτσι όμως. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές παραμένουν στο... «χρονοντούλαπο της ιστορίας» μόνο και μόνο γιατί δεν ξέρεις τι να τα κάνεις. Να τα πετάξεις; Κρίμα είναι (τουλάχιστον μέχρι να χαλάσουν). Να τα δώσεις; Να τα πουλήσεις; Σε ποιον; Και ποιος θα τα κοστολογήσει; Η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου.
Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει κάποιος που μπορεί να τα κοστολογήσει, να τα αγοράσει και να τα πουλήσει, ανακυκλώνοντάς τα και δίνοντάς τα σε κάποιον που θα τα εκτιμήσει και θα τα χρησιμοποιήσει. Η απάντηση λοιπόν στην ερώτηση του ενός εκατομμυρίου είναι ο παλιός καλός παλαιοπώλης! Γιατί οι παλαιοπώλες δεν στήνουν μόνο πραμάτεια στο Θησείο και στο Μοναστηράκι για να ομορφαίνουν τις βόλτες μας στο κέντρο, αλλά ψάχνουν συνέχεια να αγοράσουν νέα αντικείμενα.
Κ. Αγγελίδης: Το πιο αξιόπιστο παλαιοπωλείο της Αθήνας
Το πρόβλημα με τα παλαιοπωλεία όμως είναι συνήθως το πόσο αξιόπιστα είναι. Το παλαιοπωλείο Κ. Αγγελίδης με πάνω από 30 χρόνια εμπειρία είναι η σίγουρη λύση. Στο μαγαζί στη Σόλωνος στο Κολωνάκι μπορεί να δει κανείς και μόνος του τους καρπούς των 30 αυτών χρόνων. Καλαί-σθητες αντίκες, παλαιά έπιπλα, αντικείμενα πάσης φύσεως και αξίας ακόμα και κεντήματα γεμίζουν το χώρο και αποτελούν μέρος μια συλλογής-θησαυρού που φαίνεται ότι συσσωρεύθηκε με μεράκι και προσπάθεια. Οποιοδήποτε αντικείμενο είναι πραγματικά «ασφαλές» εδώ.
Ίσως η μεγαλύτερη ένδειξη της αξιοπιστίας του παλαιοπω-λείου Αγγελίδη είναι ότι οι εκτιμήσεις των αντικειμένων προς πώληση γίνονται απολύτως δωρεάν, και μάλιστα μπορούν να γίνουν και μέσω Viber προς διευκόλυνση του πελάτη. Έχεις δηλαδή την ευκαιρία να μάθεις αν μέσα στην μπερδεμένη σου πραμάτεια έχεις κάποιον θησαυρό. Χωρίς να το ξέρεις, μπορεί το αντίτιμο για ένα ονειρεμένο ταξίδι στο Παρίσι να κρύβεται σε κάποιο ντουλάπι ή αποθήκη σου. Και η γνώση αυτή είναι μόνο ένα τηλέφωνο μακριά.
Έχω κι εγώ ένα θέμα αποχωρισμού με διάφορα αντικείμενα, μία μικρή μανία αποθησαύρισης, και καταλαβαίνω τον δισταγμό. Όμως, σε τελική ανάλυση είναι απλά κρίμα για όλους, αντικείμενα όμορφα ή/και αξίας να παραπαίουν ξεχασμένα. Είναι κρίμα γι' αυτόν που πιθανώς τα θέλει και δε μπορεί να τα βρει, είναι κρίμα για το αντικείμενο να μένει στη λήθη, είναι κρίμα και για τον κάτοχο, αφού μπορεί να μετατρέψει κάτι που απλά πιάνει χώρο στο σπίτι του, σε κάτι που χρειάζεται ή επιθυμεί, μέσω της εκποίησής του.